Zobaczyliśmy jak w toku rozwoju myśli ludzkiej zmieniają się formy i sposoby odczytywania wartości - widzieliśmy więc jak z archetypu pierwotnej walki „u początku czasu” wyłoniły się postacie strażników skarbu i walczących z nimi herosów. Widzieliśmy jak rola strażnika podzieliła się na stróża skarbu i stróża wrót. Wraz z sublimacją mitycznych sytuacji zmieniał się wzór strażnika. Ale nie tylko - zmieniały się przecież przedmioty przezeń strzeżone. Od ognia i wody, po przedmioty magiczne, bogactwa, obfitość. Popatrzmy na przykład św. Graala. Prototypem Graala są zapewne magiczne kotły z mitów celtyckich. Graal w legendach arturiańskich — to czara z krwią ukrzyżowanego Chrystusa, którą przywiózł Józef z Arymatei. Jej poszukiwań podejmowało się wielu śmiałków, ale dokonać tego mógł tylko rycerz bez skazy, rycerz doskonały jak Galahad. I wreszcie sam Graal zaczął być odczytywany jako symbol doskonałości w sensie duchowym.

Tak więc w bardziej rozbudowanych i wysubtelnionych opowieściach skarb zaczyna oznaczać przymioty duchowe. Tak jak w przypadku Graala.

W buddyzmie, zauważmy, mowa jest o „klejnotach”, przecież właśnie Trzema Klejnotami nazywane są w formule przystąpienia do wspólnoty: Budda, Sangha (wspólnota) i Dharma. A z mantry „Om mani padme hum” (klejnot w lotosie) wywieść można myśl, że w świecie ciemności i ignorancji, symbolizowanymi przez lotos klejnotem są nauki Buddy. Pewnie teraz jaśniejsza stanie się symbolika Strażników Dharmy. Przecież strzegą skarbu, klejnotu — ale jakże to już inny skarb od tego, od którego zaczynaliśmy tę opowieść...

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Raj - od mitu do utopii Starożytne hybrydy

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word