2.4. Ajatollah Mohammed Bakir al-Hakim

Urodzony 12 lipca 1939 roku w An-Nadżafie, szyicki duchowny, który wrócił do Iraku po 23 latach pobytu na emigracji w Iranie.. W an-Nadżafie studiował teologię i tam również szybko włączył się w działalność religijno-polityczną na terenie Iraku wraz ze swym ojcem oraz ajatollahem Sajjidem Muhammadem Bakirem al-Sadrem. W 1972r. został aresztowany i był torturowany przez basistów, wkrótce jednak władze uwolniły go pod naciskiem opinii publicznej. Po raz kolejny został aresztowany po powstaniu ludowym w lutym 1979 r. w An-Nadżafie i skazany przez specjalny sąd, ale w lipcu 1979 r. ponownie odzyskał wolność. Po 1979 r. kontynuował swoją współpracę z Al-Sadrem do jego śmierci w 1980 r. W tymże roku, wkrótce po wybuchu wojny iracko-irańskiej Al-Hakim opuścił Irak i udał się na emigrację do Iranu i brał aktywny udział w powstaniu Najwyższego Zgromadzenia Rewolucji Muzułmańskiej w Iraku. W 1982 r. powołał tam do życia Najwyższą Radę Rewolucji Islamskiej w Iraku (SCIRI) — największą organizację opozycyjną irackich szyitów. Ajatollah odnosi się z dystansem do USA i ich planów powojennego urządzenia Iraku (Polska Zbrojna). Na wiecu w Basrze, w obecności 10 000 zebranych przedstawił się słowami „Jestem żołnierzem islamu, służącym irackiemu narodowi" (Der Spiegel -12.05.03 r.). Następnie odbył podróż (coś w rodzaju demonstracji jego wpływów) do większości miast w środkowym i południowym Iraku, czyli także do tych które wkrótce znajdą się w strefie polskiej. Wszędzie witały go tysiące zwolenników. Rząd Saddama ostro zareagował na działalność polityczną ajatollaha i w 1983 r. aresztował 125 członków jego rodziny, z czego 18 skazał na śmierć — wyroki zostały wykonane. W styczniu 1988 r. zamordowany został w Sudanie jego brat, Mahdi al-Hakim, co nie powstrzymało działalności politycznej Sajjida Muhammada przeciwko reżimowi basistowskiemu. Poza działalnością polityczną Mohammad al-Hakim uprawia również pisarstwo religijne. Był wybitnym specjalistą w zakresie nauk koranicznych i historii islamu. Opublikował ponad 20 książek, w tym „Daur Ahl al-Bajt fi bina al-dżama’a as-saliha" ['rola Ludzi Domu w budowie sprawiedliwego społeczeństwa'] (2 tomy), „Ulum Al-Kuran" ['nauki Koranu'] (1996) i „Saurat al-Imam al-Husajn" ['rewolucja imama Al-Husajna']. Prowadził także szeroką działalność pedagogiczną. W 1993 r. był współzałożycielem Markaz Dirasat Tarich al-Irak al-Hadis [Centrum Badań nad Współczesną Historią Iraku] z tymczasową siedzibą w Kummie (Iran). Centrum obejmuje instytut badawczy, bibliotekę, archiwum i drukarnię.

Jako przywódca największego opozycyjnego ugrupowania w Iraku Al-Hakim spotykał się z wieloma przedstawicielami życia politycznego na Bliskim Wschodzie i na świecie (emir Kuwejtu, prezydent Turcji Süleyman Demirel, przedstawiciele najwyższych władz Iranu — Ali Chamene’i, Ali Akbar Haszemi Rafsandżani i Mohammad Chatami). Utrzymywał również przyjazne stosunki z Kurdami irackimi (zarówno z frakcję Talabaniego, jak i Al-Barzaniego) oraz z mniejszością asyryjską.

Ajatollah Sajjid Mohammad Bakir al-Hakim był najważniejszym przedstawicielem szyickiej hierarchii w Iraku i to jemu właśnie przypadło wprowadzić szyizm iracki w XXI wiek, który rozpoczyna się pytaniem o najbliższe losy jego ojczyzny. Zginął w zamachu bombowym
w an-Nadżaf29 sierpnia 2003 roku.

2.5. Ajatollah Sayyid Ali Husayni Sistani

Ajatollah Sayyid Ali Husayni Sistani urodzony w Rabi`ul Awwal 1349 A.H. (1930 A.D.) w Mashhad (Iran) w rodzinie znanej z głębokich tradycji religijnych. Uczył się arabskiej literatury i retoryki. Pogłębiał swoją wiedzę teologiczną w dobrze znanych religijnych szkołach w Khurasan. Ajatollah Sistani uczęszczał na wiele wykładów z Kharij i korzystał z wiedzy Allamah Muhaqqiq Mirza Mahdi Isfahani oraz Allamah Mirza Mehdi Isfahani. W 1948 Sistani rozpoczął studia w Qom, gdzie wielki wpływ miał na niego Ajatollah Boroujerdi. Skorzystał z ogromnej wiedzy Ajatollaha Boroujerdi szczególnie w usool (zasad) i fiqh (prawoznawstwo). Tam też brał udział w wykładach Ajatollaha Hujjat Kuhkamari. Jego zapał do religii zaprowadził Sistaniego do Najafu w 1951, gdzie wziął udział w wykładach Ajatollaha Hakeema, Shaykh Husayna Hilli i Ajatollah Khoei. Przez dziesięć lat uczęszczał na zajęcia Ajatollaha Khoei na temat fiqh i usool. Od 1948 roku aż do teraz Ajatollah Sistani uczy się Kharij, Usool (bazując na książce „al — Makaasib" napisanej przez Shaykh Ansaari) a także z Tahaara (czystość).

73-letni Ali Sistani zajmuje obecnie stanowisko wielkiego ajatollaha Nadżafu. Siódmy przywódca duchowy szyitów w Iraku. Ajatollah Said Ali al-Husseini al-Sistani, cieszy się wielkim szacunkiem współwyznawców i mógłby odegrać konstruktywną rolę w tworzeniu nowej administracji kraju.

2.6. Ajatollah Kazim al-Husseini al-Haeri

Sayyid Ha’iri urodzony w Karbali w 1938 roku. W wiek pięciu lat rozpoczął naukę pod nadzorem matki — jego pierwszy nauczyciel. W wieku siedmiu lat edukacją jego zajął się ojciec. Nauczył młodego Sayyid Ha’iri tekstów seminaryjnych.

Siedemnastoletni Ha’iri, uczęszczał na wiele wykładów Sayyid Mahmoud Shahroudi na poziomie Kharij — korzystając z jego wiedzy w zakresie Fiqh (prawoznawstwo) i Usool (zasad). Jego nauka pod nadzorem Shahroudi trwała około osiemnaście lat. Później został przedstawiony Ayatollah Sayyid Muhammad Baqir al-Sadr. Przez czternaście lat korzystał on z jego wiedzy na temat filozofii, ekonomii oraz fiqh i usool,. W 1973 roku Ha’iri opuścił Irak i migrował do świętego irańskiego miasta Qom, gdzie obecnie uczy Fiqh i usool na poziomie Kharij w Islamskim Seminarium Qum

2.7. Sayyid Abdul Majid al-Khoei

Sayed Abdul Majid Al Khoei 1962 — 2003

Abdul Majid al — Khoei urodził się w Nadżafie w 1962 roku. Jako chłopiec w domu swojego ojca często spotkał szyickich i sunnickich uczonych, a także kurdyjskich duchownych z północnego Iraku.

Syn Ayatollah Abul-Qassim al-Khoei. Al-Khoei uciekł do London w 1991 roku. Otrzymał azyl polityczny, osiadł z rodziną w Kilburn na północ od Londynu, gdzie prowadził jedną z największych muzułmańskich organizacji charytatywnych al — Khoei Foundation. Finansował stypendia dla muzułmańskich studentów, prowadził podstawową i średnią szkołę, pomagał chorym i azylantom. Próbował poprawić sytuację w południowym Iraku po wprowadzaniu sankcji gospodarczych w latach 90-tych.. Był częstym gościem 10 Downing Street (siedziba premiera Wielkiej Brytanii), często poruszał stosunki rasowe wrażliwe dla świata muzułmańskiego z Tony Blair¢em. Powrócił do Iraku z wygnania, by pośredniczyć między Irakijczykami a Amerykanami i Brytyjczykami. Ostatnio al — Khoei zajmował się polityką, popierając irackie grupy opozycyjne. Abdul Majid al — Khoei został zabity przez tłum w Nadżafie 10 kwietnia 2003 roku, zostawił żonę Laye, trzech synów i jedną córkę, którzy kształcą się i mieszkają w Anglii.

2.8. Muqtada al-Sadr

Muqtada al-Sadr, 30-letni syn Mohammeda Sadiq al-Sadra, przywódcy szyitów zabitego wraz z dwoma synami, Mustafa (34) i jego młodszym bratem Mu’ammal w 1999 roku. Po tym wydarzeniu, Muqtada utworzył Jimaat-e-Sadr-Thani i zaczął ruch oporu przeciw reżimowi Saddam. Oprócz dwóch kurdyjskich organizacji, jego była jedyną organizacją, którą walczyła z reżimem Saddama. Jest przeciwny obecności amerykańskich oddziałów na irackiej ziemi.

2.9. Abdul Aziz al-Hakim

Abdul Aziz al Hakim, brat przywódcy Najwyższej Rady Rewolucji Islamskiej w Iraku mułły Mohameda Bakira al Hakima. Radę w 1982 r. założyli w Teheranie duchowni szyiccy. Z całej opozycji rada wypowiada się najbardziej krytycznie o amerykańskiej obecności w Iraku i ogranicza swój udział w zebraniach mających wyłonić nowe władze. Abdul — Aziz al — Hakim powrócił do Iraku 16 kwietnia 2003 roku po 20 latach wygnania do al-Kut. W wywiadzie dla irańskiej telewizji, młodszy al-Hakim zobowiązał się, że SCIRI będzie pracowała razem z innymi partiami w nowym Iraku, odbędą się demokratyczne wybory i zwyciężą szyici, gdyż stanowią 60 procent całej populacji Iraku.

Za życia brata Abdul - Aziz al-Hakim kierował brygadą Badr, zbrojnym ramieniem SCIRI, liczącym od 10.000 do 15.000 bojowników wyszkolonych w Iranie. Znaczna część badrowców przeniosła się z Iranu do Iraku i stanowi poważny atut SCIRI. Prawdopodobnie Abdul — Aziz al — Hakim szkolił tych żołnierzy przy pomocy Revolutionary Guards Iran.

W lipcu 2003 r. Abdul Aziz al-Hakim wszedł w skład dobranej przez administrację Bremera 25-osobowej irackiej Rady Zarządzającej i jest jednym z dziewięciu jej rotacyjnych przewodniczących.

3. Ugrupowania polityczne

3.1. IRACKI KONGRES NARODOWY (IRAQ NATIONAL CONGRESS, INC Al-Mu'tamar al-Watani al-Iraqi), utworzony został w 1992 r. Zrzesza wszystkie ważniejsze grupy opozycyjne. Po nieudanej próbie zamachu stanu na Saddama Husajna przy wsparciu CIA w 1996 r. grupa była silnie represjonowana. Wojsko Saddama Husajna zaatakowało INC na północy Iraku zabijając 200 i zmuszając tysiące do ucieczki poza granice kraju. Zawarła sojusz z Demokratyczną Partią Kurdystanu. Wielu przywódców INC znalazło się na emigracji. Obecnie siedzibą organizacji jest Londyn. Od czasów Wojny w Zatoce Perskiej INC otrzymuje największą część amerykańskich funduszy przeznaczonych na opozycyjne wobec Saddama Husajna organizacje. Akt Wyzwolenia Iraku (Iraq Liberation Act), przyjęty przez Kongres w 1988 r., sankcjonuje amerykańskie poparcie dla zmiany reżimu w Iraku i wyróżnia INC jako prawdopodobnego przywódcę zmian. Otrzymała ponad 100 mln dolarów w pierwszej połowie lat 90 tych na walkę z reżimem. Departament Stanu zobowiązał się latem 2002 r. do przekazania temu ugrupowaniu kolejnych 8 mln dolarów. na sprzęt wojskowy.

Przywódcą INC jest dr Ahmad Chalabi. Organizacja liczy tysiąc członków (nie licząc osób ze stowarzyszonych grup dysydenckich).

Podłoże: INC jest organizacją, obejmującą wszystkie większe opozycyjne grupy .

Finansowana: przez CIA. Otrzymała ponad 100 milionów USD w pierwszej połowie lat 90. Jawnie finansowana przez Kongres USA 1998, który przyznawał opozycji 97 milionów USD na wojskowe wyposażenie. Pentagon szkolił i pomagał INC (w wysokości 2 milionów USD).

Historia: INC powstała w 1992, w Londynie. Pierwsza próba usunięcia Saddama Husajna przez INC (z poparciem CIA ) została zakończona niepowodzeniem w 1995. W 1996, wojska Saddam Husajn i jego Kurdyjscy sprzymierzeńcy atakowali bazy INC w północnym Iraku, zabijając 200 zwolenników i zmuszając tysiące do ucieczki. W grudniu 2002, INC przedstawiał wykaz 4000 rekrutów do urzędników Pentagonu, z których 1000 zostało wybranych do szkolenia wojskowego na Węgrzech z U.S. Army w Europie, ażeby dostarczyć podstawę nowej irackiej narodowej armii.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: O kłamstwach USA i o TVN Kilka nowoczesnych sposobów przegrywania wojny

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word