W sobotę, 9 grudnia b.r. przy Krakowskim Przedmieściu 66 odbył się pierwszy ślub humanistyczny w Polsce.

Pierwszym małżeństwem humanistycznym są Monika Szmidt oraz Miłosz Kuligowski, psychologowie z Gdańska. Ślubu udzielili celebranci stowarzyszeń humanistycznych: Krzysztof Tanewski z ramienia Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów oraz Jane Bechtel z ramienia Szkockiego Towarzystwa Humanistycznego. Organizatorem uroczystości było Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów.

Śluby humanistyczne są praktykowane przez społeczności humanistyczne w wielu krajach. W Norwegii, Szkocji i Stanach Zjednoczonych są uznawane przez prawo cywilne.

Od ślubów religijnych ceremonie humanistyczne różnią się skupieniem całej uwagi na człowieku i relacjach międzyludzkich oraz społecznych. Od ceremonii w USC śluby humanistyczne różnią się bogactwem estetycznym i treściowym (np. wiele muzyki, prozy i poezji, opowieści o parze młodej, ich specjalne rytuały jak np. wspólne zapalanie świecy), nieszablonowością (ceremonię w całości kształtują celebransi oraz para młoda wedle swoich upodobań) oraz humanistyczną podbudową ideową.

Współczesny humanizm zdefiniowany jest m.in. w „Manifeście humanistycznym" z 2000 r.: „Treści głoszone w XVIII wieku przez twórców Oświecenia, które są głównym źródłem inspiracji dla autorów tego Manifestu, cechowały się pewnymi ograniczeniami związanymi z epoką, w jakiej się zrodziły. Za przesadne uznajemy dzisiaj oświeceniowe poglądy na Rozum, pojmowany jako absolut raczej niż niedoskonałe i niepewne narzędzie realizacji ludzkich celów. Niemniej jednak nadal podzielamy oświeceniowe przekonanie, że nauka, rozum, demokracja, oświata i humanistyczne wartości mogą w wielkim stopniu przyczynić się do poprawy ludzkiego bytu. (...) My, humaniści, nawołujemy ludzi dziś, tak jak w przeszłości, by nie szukali zbawienia poza samymi sobą. Nasze przeznaczenie jest tylko w naszych rękach, a najlepsze, co możemy zrobić, to zmobilizowanie naszej inteligencji, odwagi i zdolności do współodczuwania w celu urzeczywistnienia naszych najszczytniejszych dążeń."

Ślub Moniki i Miłosza zainicjował Kanon D-dur Pachelbela, grany na skrzypcach przez Zuzę Kuczbajską z Pracowni Ślubnej. Uroczystość rozpoczęła się w mroku rozświetlonym blaskiem ponad stu świec o zapachu wanilii, centralne zaś miejsce sali zdobiła kompozycja orchidei, symbol miłości i piękna. Samo miejsce jest wyjątkowe dla racjonalistów: gmach byłego Muzeum Przemysłu i Rolnictwa to wyjątkowy pomnik pracy u podstaw, placówka pełniła rolę społecznego mecenatu nad nauką polską, w młodości związana z nią była Maria Skłodowska-Curie. Salę Odczytową zdobi inskrypcja: „Polska znaczyć będzie tyle ile jej nauka i kultura".

Zebranych gości przywitał Krzysztof Tanewski, informując, iż obecność Jane Bechtel podkreśla nie tylko afirmację równouprawnienia kobiety i mężczyzny w małżeństwie i społeczeństwie przez humanistów, ale i wskazuje, iż ślub humanistyczny w Polsce nie jest tworzeniem nowej świeckiej tradycji, lecz naturalnym procesem globalizacji i przenikania do Polski tradycji obecnych na Zachodzie. Wcześniej odczytano list gratulacyjny dla pary młodej od Davida Pollocka, przewodniczącego Europejskiej Federacji Humanistycznej.

Jane Bechtel przekazała na początku życzenia w imieniu trzech tysięcy szkockich humanistów. Następnie wygłosiła mowę na temat miłości, rodziny i małżeństwa z humanistycznej perspektywy, a także na temat samego humanizmu i wartości humanistycznych.

Następnie Marek Pawłowski, członek PSR, opowiedział zebranym o Monice i Miłoszu, wskazując na łączące ich pasje oraz zaangażowanie społeczne.

Młodzi wybrali do odczytania przez ich przyjaciół fragmenty prozy, które najlepiej oddają ich przekonania i system wartości. Monika wybrała fragment o humanizmie bokononistycznym z Kociej kołyski Kurta Vonneguta, zaś Miłosz- kilka fragmentów z Mszy wędrującego Edwarda Stachury.

Centralnym punktem uroczystości była ceremonia przysiąg i obrączek — wyznaczające symboliczny moment zawarcia małżeństwa, które następnie zostało zarejestrowane podpisanym przez celebransów oraz młodych „Świadectwem ślubu", czemu towarzyszył utwór „Marzenie" Szumana. Młodzi złożyli sobie wzajemną przysięgę małżeńską o zbliżonej treści. Monika przysięgała:

"Drogi Miłoszu, przysięgam Ci że będziesz mógł się o mnie troszczyć, być obok mnie w chwilach radości i smutku, w momentach moich porażek i sukcesów. Obiecuje Tobie, że będziesz mógł słuchać moich wrażeń dnia codziennego, robić mi poranne kawy, piec ciasta i nosić moje ciężkie torby, obok mnie zasypiać i obok mnie się budzić. Przyrzekam Ci, że będziesz mógł mnie przytulać, całować, witać i żegnać każdy wspólny dzień.

Złość się na mnie, jeśli to konieczne i przebaczaj jeśli to możliwe. Jeśli tylko chcesz to w chwilach mojej nieobecności tęsknij - kiedy wyjadę lub kiedy wyjdę do drugiego pokoju...

Obiecuje Ci, że będziesz mógł oglądać ze mną filmy … i śpiewać i tańczyć...i śmiać się i płakać ...i podjadać mi moje batony ..i przysięgam, że będziesz mógł się dzielić ze mną wszystkim: myślami, materiałem genetycznym, zasobami....czym tylko zapragniesz…"

Jak podkreślają, zrezygnowali z wyidealizowanych przysiąg związku do końca życia. Jako humaniści ślubowali sobie związek do końca miłości. W przysiędze zawarli afirmację codzienności i tego co realnie buduje ich miłość.

Młodzi opuścili salę przy muzyce Vivaldiego. Na gości czekała księga pamiątkowa ślubu.

Po zakończeniu ceremonii, Mariusz Agnosiewicz, prezes Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów podziękował za pomoc w zorganizowaniu pierwszego humanistycznego ślubu, a zebranym wyjaśnił ideę ceremonii humanistycznych, które PSR ma zamiar rozwijać. Wkrótce po uroczystości zgłosiły się kolejne pary zainteresowane zawarciem humanistycznego węzła małżeńskiego.

Fot. Agnieszka Zakrzewicz

Zobacz nagranie wideo z ceremonii (Dariusz Kaliszuk):

Podobna tematyka na: Galeria zdjęć

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Czym jest ślub humanistyczny? Pierwszy w Polsce ślub humanistyczny pary tej samej płci

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (6)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto