· Kukurydzy – tańczącym kobietom obcinano głowy,

· Ognia – nowożeńców palono na stosie i usuwano im serca etc.

*

Z kolei buddyzm i dżinizm zrezygnowały w zupełności z życia erotycznego jako formy kontaktu z bogiem. Im mniej potrzeb ma człowiek tym bardziej jest szczęśliwy. Obie te religie wypreparowały życie ludzkie z erotyki i w takiej wysuszonej i martwej formie ofiarowały je siłom kosmicznym.

Obie mówią, że nie możemy nic tej sile sprawczej ofiarować jeśli nic nie mamy. Przez życie natomiast człowiek powinien przejść tak, aby nikt go nie zauważył. Nie ofiarowywał życia bezosobowej sile sprawczej (ładowi kosmosu), bo życie, wyjałowione z przyjemności, nie stanowiło jakiejś szczególnej wartości.

Buddyzm — celem życia ludzkiego według Buddy jest wyzwolenie z cierpienia, a można to osiągnąć samodzielnie doskonaląc się i wyzwalając z żądz (buddyzm nie odwoływał się do bogów).

Założyciel tej religii, książę Gautamie, był postacią historyczną i żył w latach 560-480 p.n.e. Mając 29 lat zostawił żonę i syna (i 84.000 kobiet, które umilały mu życie muzyką, pieśniami i tańcami), porzucił dotychczasowe życie monarchy i wyruszył w świat w sukni mnicha i z miską żebraczą. Doznał wówczas oświecenia i potem przekazał go ludziom.

Budda twierdził, że :

· cierpienie stoi na początku życia ludzkiego,

· przyczyną cierpienia są pragnienia,

· cierpienie można usunąć przez wykorzenienie pożądania,

· wykorzenić pożądanie można na osiem sposobów (i tu następuje instrukcja).

W zamian za pełne wyrzeczeń ascetyczne życie wyznawców oczekiwało w niebie :

· wspaniały ogród z przepięknymi drzewami, kwiatami etc etc

· ludzie, którzy tam są „żyją szczęśliwie, robią to czego pragną, są zawsze radośni i nie maja kłopotów, wiecznie młodzi pozostają wolni od smutku …”

· „… niebiańskie boginie swoimi igraszkami zniewalają znudzone umysły ascetów … Boginie pozostają zawsze w kwiecie wieku, a zmysłowe radości stanowią ich jedyne zajęcie“ …

· ten raj nie jest jednak wieczny, człowiek wraca na powrót na ziemię…

Dżinizm założył książę Wardhamana Mahawira (540-468 p.n.e.) w VI wieku p.n.e. Podobnie jak Budda porzucił on królewski pałac i wędrując przez dwanaście lat oddawał się on ćwiczeniom ciała i medytacji aż osiągnął najwyższą wiedzę doskonałej istoty. Od końca I wieku p.n.e. wyznawcy dżinizmu podzielili się na dwa odłamy :

· digambarów czyli chodzących nago,

· śwetambarów czyli noszących białe szaty.

Dżiniści rezygnowali ze wszelkich pragnień życiowych osiągając to na różne sposoby. W zasadzie nie wolno im ani zabić umyślnie muchy, ani skrzywdzić rośliny …

*

W pierwotnych religiach chińskich erotyzm miał podstawowe znaczenie. Wszelkie obrzędy obfitowały w różne formy spółkowania. Kiedy około VI-V w. p.n.e. powstały niemal równocześnie dwie krańcowo różne religie — konfucjanizm i taoizm – dokonał się fizycznie dualizm stosunku człowieka do boga (jako pierwiastka sprawczego). Obok siebie egzystowali odtąd zarówno ci, którzy oddawali się sile sprawczej (bogu) w całości (taoizm), jak i ci, którzy, idąc za logiką zmian, sferę erotyki wyraźnie od boga oddzielali.

Konfucjanizm czyli kult tradycji i przodków.

Obowiązkiem każdego mężczyzny jest spłodzenie jak największej ilości synów i zapewnienie ciągłości rodu. Małżeństwo jest spełnieniem społecznego obowiązku, a wyboru żony winna dokonywać rodzina. W rodzinie kobieta od dziecka powinna zajmować podrzędną pozycję (jej rola nieco może ulec poprawie po urodzeniu syna).

Mężczyzna mógł jeszcze do niedawna mieć wiele żon i nałożnic.

Bardzo rozpowszechnione były także domy publiczne (niektóre nawet opłacane przez państwo).

Taoizm czyli równowaga dwóch pierwiastków: męskiego (Jang) i żeńskiego (Jin).

Brak harmonii miedzy tymi pierwiastkami jest źródłem konfliktów i nieszczęść. Dlatego rozbudowana była do monstrualnych rozmiarów sfera życia erotycznego oraz technik spółkowania prowadzących do zaspokojenia obojga partnerów, ze wskazaniem na powstrzymywanie się mężczyzny od wytrysku.

Podczas różnorakich ceremonii stosunki seksualne odbywały się publicznie, bez żadnych ograniczeń, w formie zbiorowych orgii.

*

Religie księgi (judaizm, islam, chrześcijaństwo) dokonały radykalnego wyłomu w tych wyobrażeniach. Jakkolwiek Abraham w odpowiedzi na wezwanie boga wykazał gotowość zabicia swojego syna i złożenia go w ofierze bogu to już życie seksualne człowieka, jakkolwiek objęte bardzo licznymi regulacjami (zakazami i nakazami) wyjęte zostało ze sfery sakralnej i tym samym odebrane bogu.

Po zerwaniu owocu z drzewa poznania dobra i zła człowiek natychmiast zakrył przed bogiem swój seksualizm (odczuwając jakoby wstyd) i wyłączył go ze sfery swoich relacji z bogiem.

Judaizm jest religią prostych i stanowczych nakazów adresowanych do konkretnie wybranych ludzi. Jahwe, bóg nad bogami, wybrał sobie naród, kazał go sobie oznaczyć (obrzezanie), obiecał mu, po wyprowadzeniu z niewoli egipskiej, ziemię mlekiem i miodem płynącą (obiecaną) i zobowiązał do rygorystycznego przestrzegania ustanowionych przez niego regulacji prawnych.

Bycie, w sposób rygorystyczny, posłusznym woli Jahwe powoduje, że Izraelici nie mogą folgować swoim namiętnościom ani popuszczać wyobraźni. Ograniczając żądze wzmacniają własną świadomość.

Struktura życia rodzinnego i seksualnego Żydów według Biblii przedstawiała się następująco :

· nieograniczona władza głowy rodu (mężczyzny), który mógł skazać na śmierć wdowę po synu jeśli popełniła cudzołóstwo,

· aprobata publicznej prostytucji,

· obowiązek braci zmarłego zapewnienia wdowie potomstwa.

Przepisy Talmudu (tzw. Halacha) rygorystycznie określają obowiązki i ograniczenia życia seksualnego :

· obowiązkiem każdego Żyda jest ożenić się i mieć przynajmniej jednego syna i jedną córkę (Żyd nieżonaty po ukończeniu 20-tego roku życia jest poddawany represjom ze strony wspólnoty),

· zakaz stosunków przedmałżeńskich i ograniczenie kontaktów towarzyskich między płciami przed zawarciem małżeństwa, w związku z czym wybór małżonków należał do kompetencji rodziców i zawodowych swatów (szadchan),

· całkowity zakaz masturbacji, albowiem masturbacja „ze wszystkich grzechów na świecie, którymi plami się mężczyzna, jest grzechem plamiącym go najbardziej” (masturbacja kobiet nie była jednoznacznie naganna),

· w zakresie pożycia seksualnego „mąż ma prawo czynić z własną żoną wszystko na co przychodzi mu ochota”, ale nieobce też były odmienne opinie „Nie wolno zbytnio oddawać się stosunkom seksualnym, gdyż jest to postępowanie błędne i nierozumne. Im mniej się angażujesz w życie płciowe tym bardziej jesteś godzien pochwały” (kodeks Szulchan Aruch),

· stosunek powinien przebiegać tak aby dał przyjemność żonie i w tej intencji wolno mężczyznom go przedłużać,

· prawidłowy stosunek: pozycja misjonarska, żonie nie wolno w żaden sposób prowokować męża, nie wolno patrzeć na narządy płciowe żony ani ich całować, nie wolno współżyć w obecności innej osoby ani w pomieszczeniu, w którym są księgi święte, zakazany jest kontakt w żałobie lub po spożyciu alkoholu, ani kiedy nią pogardza lub chce się z nią rozwieźć.

Obecne regulacje judaizmu:

· w zasadzie dopuszczają stosowanie środków antykoncepcyjnych po spełnieniu obowiązku prokreacyjnego tj. spłodzeniu córki i syna,

· dopuszcza się aborcję (gdy utrzymanie ciąży grozi śmiercią matki, także przy niektórych chorobach i dolegliwościach),

· do 1948r. tj. roku założenia państwa Izrael wielożeństwo było wśród Żydów dopuszczalną normą.

Podobnie islam usuwa życie seksualne z relacji między człowiekiem a bogiem. Człowiek nie jest gotów pokazywać bogu swojej największej intymności przeżywania. Perspektywę erotycznych przeżyć odkłada jako nagrodę po śmierci :

· tu na ziemi kobieta jest zobowiązana rodzić, służyć seksualnie wyłącznie swojemu mężowi i skrywać skrzętnie swoje atrybuty seksualne przed innymi,

· tam po śmierci, każdy z nas będzie młody, a nagrodą za dobre życie będzie nieustająca kopulacja i pławienie się w luksusie.

Ale życie seksualne człowieka zostało w islamie przed bogiem zakryte. Bóg nie otrzymuje krwawych ofiar ani z ludzkiego życia, ani ofiar z najgłębszego ludzkiego przeżywania (erotyki). Jedynym rodzajem ofiary jaką człowiek składa bogu jest poświęcenie życia za wiarę – wówczas taki człowiek trafia po śmierci wprost do raju.

Twórca islamu, Mahomet, aż do śmierci swojej pierwszej żony Chadidży (bogatej i starszej o 15 lat) pozostawał przez 25 lat w związku monogamicznym. Po śmierci żony pięćdziesięciolatek zaręczył się z siedmioletnią Aiszą, córką swego najbliższego współpracownika i następcy Abu-Bakra i dwa lata później ją poślubił. A potem nie przepuścił już żadnej okazji do powiększania swojego haremu o kolejną brankę lub żonę odebraną innemu mężczyźnie. Aż do śmierci w wieku sześćdziesięciu dwóch lat poślubił według różnych źródeł między 15 a 25 żon, nie licząc wielu nałożnic.

Według Mahometa po śmierci muzułmanin winien trafić do raju (jako trzydziestolatek), który to raj jest cudownym ogrodem, gdzie ucztuje się bez nasycenia, pije bez upojenia, każdemu muzułmaninowi usługuje sto sług, a partnerkami rozkoszy oprócz ziemskich żon, (które na powrót odzyskają dziewictwo) będą także 72 huryski (istoty wiecznie piękne, posiadające dar odnawiania dziewictwa).

Zasady islamu funkcjonujące do dziś :

· mężczyzna ma władzę nad kobietami („nie miej więcej nad dwie, trzy lub cztery żony”), ale też obowiązki w zakresie utrzymania ich i dzieci,

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Terror w imieniu religii Prehistoria religii w pigułce

Zobacz komentarze (11)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word