Teza: Jest bardzo prawdopodobnym, że postać Jezusa jest złożeniem wątków biograficznych kilku postaci oraz społecznych oczekiwań przyjścia Mesjasza wyrażanych powszechnie w pierwszych wiekach naszej ery.

„Życiorys Jezusa" był pisany i zmieniany wyłącznie przez tych, którzy w Niego wierzyli. Od niemal dwóch tysięcy lat przekaz o Jezusie jest „wzmacniany", i „uwiarygadniany" siłą, i autorytetem władzy, w której Kościół partycypuje.

Gdyby racjonalnie analizować treść przekazów o Jezusie to nie sposób oprzeć się wrażeniu, że jest to postać stworzona sztucznie. Bardzo niewielu chrześcijan zapoznało się gruntownie z przekazami o Nim, zresztą, dość długo Kościół zabraniał czytać Biblię. Nasza wiara w Jezusa wynika z tkwiącego w każdym z nas popędu religijnego oraz faktu, że chrześcijaństwo jest dla nas tu i teraz najatrakcyjniejszą ofertą religijną.

1. Słów kilka wstępu o Jezusie

Miliardy wyznawców codziennie modlą się do Niego. Nawet jeśli formalnie nie są zaliczani do chrześcijan, jak na przykład Mormoni i Świadkowie Jehowy. Jezus, Bóg-człowiek, od dwóch tysięcy lat, jest inspiracją dla bardzo wielu ruchów religijnych. Podobnie zresztą jak Bóg Ojciec który wysłał swojego Syna, żeby dla naszego dobra został przez nas skazany na śmierć i ukrzyżowany. Od tamtego zdarzenia Bóg jest obecny w każdym z nas, przynajmniej jeśli idzie o ludzi Zachodu.

Jeśli jednak chcemy zgłębić życie i przesłanie Jezusa, jakie po sobie zostawił, to napotykamy na niespodziewane trudności. Przede wszystkim Jezus nie pozostawił po sobie choćby skrawka pisma. Tradycja mówi, że bardzo dobrze znał żydowskie Pismo, ale nic nigdy nie napisał.

Przekazów, które świadczą o historyczności Jezusa jest wiele, ale mają bardzo niewielką wartość historyczną. Przede wszystkim dlatego, że żaden z nich nie pochodzi z czasów Jezusa. Wszystkie przekazy o Jezusie są co najmniej kilka wieków późniejsze. Powstały w wyniku wielokrotnego przepisywania różnych wcześniejszych wersji, które nie przetrwały do naszych czasów. Jest to dosyć osobliwe zważywszy, że studiujemy po dziś dzień zarówno księgi napisane przed Jezusem jak i w Jego czasach.

O Jezusie nie pisali naoczni świadkowie Jego życia. Dla znanych pisarzy greckich, rzymskich i żydowskich Jezus był postacią zupełnie nie znaną. Z jednej strony ewangelie kanoniczne i apokryficzne rozpisują się o Jego bardzo licznych cudach, z drugiej strony Jemu współcześni w żaden sposób nie wspominają o Jego istnieniu. Współcześni Jezusowi, nieważne przyjaciele czy wrogowie, nie wiedzieli nic o Jego życiu i licznych cudach jakich dokonywał.

Przed studiującym życie Jezusa stale staje pytanie: który z przekazów o Nim jest najbardziej zbliżony do prawdy historycznej?

2. Co mówią Ewangelie kanoniczne o Jezusie

Ewangelie kanoniczne przekazują nam prosty, niemal idylliczny obraz Jezusa. Większość informacji o Nim zawiera się w stacjach drogi krzyżowej, którą wierni przechodzą co roku. Pozostałe powtarzane są w okresie Świąt Bożego Narodzenia i Święta Trzech Króli przez śpiewanie kolęd, budowanie szopek, jasełka, kazania księży i pogadanki w mediach.

Narodzinom, życiu i śmierci Jezusa towarzyszyły według ewangelii kanonicznych (Mateusza, Marka, Łukasza i Jana) zdarzenia, które powinny były trwale wpisać się w pamięć jemu współczesnych. Nie sposób, aby zjawisk tych nie zauważyć i nie opisać.

● Kiedy Jezus się urodził ..."Herod… rozkazał pozabijać w Betlejem i w całej okolicy wszystkich chłopców poniżej lat dwóch". (Mt 2, 16),

● Kiedy zaś Jezus oddał Bogu ducha na krzyżu „...od szóstej godziny do dziewiątej godziny ciemność okryła całą ziemię" (Mt 27, 45),

● A kiedy Jezus zmartwychwstał "I oto zasłona w świątyni rozdarła się na dwie części od góry do dołu i ziemia się zatrzęsła i skały popękały. I pootwierały się grobowce i wiele ciał świętych spoczywających w grobach powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli do miasta świętego i pokazali się wielu [ludziom]" (Mt 27, 51-53).

● Gdy już ciało Jezusa leżało w grobie wykutym w skale, zamkniętej przy wejściu ogromnym kamieniem"...nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi albowiem Anioł Pański zstąpił z nieba i odsunął kamień" (Mt 28, 2).

Ale czy te powyżej opisane zdarzenia zostały zauważone i opisane przez ludzi Jemu współczesnych? … czy wskrzeszenia zmarłych, których Jezus dokonał (Łazarz, młodzieniec z Nain, córka Jaira) lub bardzo liczne uzdrowienia, których Jezus miał być sprawcą wzbudziły podziw i sławę wśród Jemu współczesnych?

3. Ewangeliczne cuda Jezusa

W Ewangeliach Kanonicznych Jezus dokonał ponad trzydziestu cudów:

● wskrzeszałz martwych Łazarza (J 11,1-44), córkęJaira (Mt 9,18-26; Mk 5,21-43; Łk 8,43-48), młodzieńca z Nain (Łk 7,11-17),

● uzdrowiał opętanego w synagodze w Kafarnaum (Mk 1,21-28; Łk 4,31-37), trędowatego (Mt 8,1-4; Mk 1,40-45;Łk 5,12-16), syna dworzanina (Mt 8,5-13; Łk 7,1-10; J 4,46-54), teściową Piotra (Mt 8,14-17; Mk 1,29-34; Łk 4,38-41),dwóch opętanych w kraju Gadareńczyków (Mt 8,28-34; Mk 5,1-20; Łk 8,26-39), paralityka w Kafarnaum (Mt 9,1-8; Mk 2,1-12; Łk 5,17-26), kobietę cierpiącą na krwotok (Mt 9,20-22;Mk 5,24-34; Łk 8,43-48), dwóch niewidomych (Mt 9,27-31), opętanego niemowy (Mt 9,32-34), chromego nad sadzawką (J 5,1-18), człowieka z uschłą ręką (Mt 12,9-13; Mk 3,1-6; Łk 6,6-11), niewidomego i niemego opętanego (Mt 12,22-28; Mk 3,20-30; Łk 11,14-23), kobietę w szabat (Łk 13,10-17), córkę kobiety kananejskiej (Mt 15,21-28; Mk 7,24-30), głuchoniemego w Dekapolis (Mk 7,31-37),niewidomego w Betsaidzie (Mk 8,22-26),człowieka chorego na puchlinę wodną (Łk 14,1-6), dziesięciu trędowatych (Łk 17,11-19), niewidomego od urodzenia (J 9,1-12), niewidomych pod Jerychem (Mt 20,29-34; Mk 10,46-52; Łk 18,35-43),epileptyka (Mt 17,14-21; Mk 9,14-29; Łk 9,37-49), ucięte ucho (Łk 22,49-51),uzdrawiał w Genezaret (Mt 14,34-36; Mk 6,53-56) oraz uzdrowił nieurodzajne drzewo figowe (Mt 21,18-22; Mk 11,12-14),

● uciszył burzę (Mt 8,23-27 ; Mk 4,35-41; Łk 8,22-25)

● zamienił wodę w wino w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11),

● sprawił obfity połów — po raz pierwszy (Łk 5,1-11) i drugi 153 ryb (J 21,1-24).

● chodził po jeziorze (Mt 14,22-33; Mk 6,45-52; J 6,16-21),

● rozmnażał cudownie chleb — po raz pierwszy (Mt 14,13-21; Mk6,31-34; Łk 9,10-17; J 6,5-15) i drugi (Mt 15,32-39; Mk 8,1-9),

● spowodował znalezienie monety w pyszczku ryby (Mt 17,24-27),

● odprawił egzorcyzmy o zachodzie słońca (Mt 8,16-17; Mk 1,32-34; Łk 4,40-41),

● dokonał Przemienienia Pańskiego czyli ukazał się wybranym uczniom rozmawiający z Mojżeszem i Eliaszem (Mt 17,1-13; Mk 9,2-13; Łk 9,28-36).

A jednak … spośród wszystkich pisarzy greckich i rzymskich, żydowskich czy jakichkolwiek innych żaden nie zauważył tych oczywistych dokonanych przez Jezusa cudów. Ani zarządzonej przez Heroda rzezi niewiniątek, ani trzygodzinnej ciemności okrywającej całą ziemię, ani rozdartej zasłony w świątyni w miejscu najbardziej świętym ze świętych, ani nieboszczyków, którzy powstali z grobów i weszli do miasta i pokazali się innym ludziom, ani wielkiego trzęsienia ziemi, ani żadnego spośród trzydziestu siedmiu dokonanych przez Niego cudów. Jak myślisz, dlaczego?

4. Jak opisywali Jezusa pisarze greccy i rzymscy?

Poza wzmiankami Pliniusza Młodszego (61-113), Tacyta (ok.55-120) i Swetoniusza (ok.69-130), które powstały około roku 80 i bardziej odnoszą do chrześcijaństwa jako religii niż do osoby jej założyciela, nikt nie wspomina o Jezusie.

●Pliniusz Młodszy(ok.61-113) w jednym z listów do cesarza Trajana z Bitynii (gdzie w latach 111-113 sprawował urząd namiestnika Rzymu) przedstawia Jezusa jako boga grupy wyznawców : „mieli zwyczaj w pewnych dniach przed wschodem słońca się zbierać i do Chrystusa jako boga modlitwy odmawiać".

● Tacyt (ok.55-120) w Annales (Rocznikach) wydanych w 116 r. w rozdz. 44 informuje o ukrzyżowaniu Jezusa : "Aby więc usunąć [pogłoskę], podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Pilatusa [...]"

● Swetoniusz (ok.69-130) w Żywotach cezarów (ok.121r.) w rozdziale o cesarzu Klaudiuszu (41-54) wspomina o Jezusie jako o żyjącym jeszcze!!! wichrzycielu : „Żydów wypędził z Rzymu za to, że bezustannie wichrzyli, podżegani przez jakiegoś Chrestosa".

Pisarze, którzy żyli i tworzyli kiedy Jezus nauczał lub krótko po tym t.j. Wellejusz Paterkulus (ur.ok.19 pne — zm.po 30), Pliniusz Starszy (23-79), Marcjalis (43-103), Plutarch (50-120), Juwenal (55-130)), a także późniejsi (m.in. Florus (ok.70-ok.140), Appian z Aleksandrii (ur. po 80 — zm. przed 165), Kasjusz Dion (ok.163-235), Arrian (ur.ok.95 - zm.171-180), Festus Rufius (IVw.), Herodian (ur.ok.180), Gelliusz (II poł. II w.), Wiktor Aureliusz (IV w.), Ammian Marcelinus (330-395) milczą na jego temat, choć przedmiotem ich rozważań są często rzeczy nieporównanie mniejszej rangi. Żaden z pisarzy greckich ani rzymskich nie słyszał o rzezi niemowląt urządzonej przez Heroda, ani o trzygodzinnej ciemności, która okryła ziemię, ani o trzęsieniach ziemi, ani o duchach, które wyszedłszy z grobów pokazywały się ludziom na mieście, ani w końcu o żadnym z tych trzydziestu siedmiu cudów Jezusa. Jak myślisz, dlaczego?

● Świadectwo Celsusa

Celsus (II w. n.e.) był pisarzem grecko-rzymskim „wykształconym, erudytą czującym się swobodnie na gruncie greckiej literatury i filozofii [...] zapoznał się bez wątpienia ze Starym Testamentem (Księga Rodzaju, Wyjścia, Liczb, Powtórzonego Prawa, Daniela, Jonasza, robi aluzje do Psalmów), nawiązuje do tekstów ewangelii Mateusza, Łukasza i Jana, znał listy Pawła do Galatów, Kolosan, Pierwszy do Koryntian. Zapoznał się także z literaturą chrześcijańską ...także chrześcijańskie pisma apologetyczne, znał Justyna oraz Filona Aleksandryjskiego, znał literaturę heretycką, zwłaszcza gnostycką, robił aluzje do doketyzmu oraz do nauki Marcjona i Walentyna". Celsus pisał o Jezusie jako kuglarzu, oszuście i owocu cudzołóstwa. A oto jaki jawi się Jezus na kartach jego „Prawdziwego słowa":

Zobacz komentarze (25)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word