Na zakończenie tej części pracy warto zatrzymać się przy jeszcze jednym dokumencie, korespondującym z problematyką seksualizmu człowieka. Jest nim encyklika Benedykta XVI Deus Caritas Est ^{[ 56 ]} (Bóg jest miłością), ogłoszona 25 grudnia 2005 roku.

W pierwszej części opracowania papież podejmuje ważkie zagadnienie deprawacji cielesności, stwierdzając: „Eros sprowadzony jedynie do 'seksu' staje się towarem, zwykłą 'rzeczą', którą można kupić i sprzedać, co więcej sam człowiek staje się towarem. W rzeczywistości to nie jest wielkie 'tak' człowieka dla swojego ciała. Przeciwnie, człowiek uważa teraz ciało i seksualność jedynie jako materialną część samego siebie, którą można używać i wykorzystywać w sposób wyrachowany. Zresztą część, której nie postrzega w kategoriach wolności, natomiast jako coś, co on, na swój sposób, usiłuje uczynić zarazem przyjemnym i nieszkodliwym. W rzeczywistości znajdujemy się w obliczu degradacji ciała ludzkiego, które już nie jest zintegrowane z całą wolnością naszego istnienia, nie jest już żywym wyrazem całości naszego bytu, lecz jest jakby odrzucone w dziedzinę czysto biologiczną. Złudne wywyższanie ciała może bardzo szybko przekształcić się w nienawiść do cielesności. Przeciwnie, wiara chrześcijańska zawsze uznawała człowieka jako byt jedyny a zarazem podwójny, w którym duch i materia przenikają się wzajemnie, doświadczając w ten sposób nowej szlachetności. Owszem eros pragnie unieść nas 'w ekstazie' w kierunku. Boskości, prowadząc nas poza nas samych, lecz właśnie dlatego wymaga ascezy, wyrzeczeń, oczyszczeń i uzdrowień” ^{[ 57 ]}.

Benedykt XVI szczególną uwagę zwraca na jeszcze jeden problem, jakim we współczesnym świecie jest kryzys podstawowej komórki społecznej – rodziny. Jego przyczyny upatruje przede wszystkim w szeroko rozpowszechnionym wśród młodych ludzi promiskuityzmie. Podkreśla, że życie seksualne człowieka powinno być utożsamiane wyłącznie ze związkiem małżeńskim. W duchu tym papież pisze, że „eros jest niejako zakorzeniony w naturze człowieka; Adam poszukuje i 'opuszcza ojca swego i matkę swoją', by odnaleźć niewiastę; jedynie razem przedstawiają oni całokształt człowieczeństwa, stając się 'jednym ciałem'. (…) ze względu na ukierunkowanie zawarte w akcie stwórczym, eros kieruje człowieka ku małżeństwu, związkowi charakteryzującemu się wyłącznością i definitywnością; tak i tylko tak urzeczywistnia się jego głębokie przeznaczenie. Obrazowi Boga monoteistycznego odpowiada małżeństwo monogamiczne. Małżeństwo oparte na miłości wyłącznej i definitywnej staje się obrazem relacji Boga do Jego ludu, i odwrotnie: sposób, w jaki miłuje Bóg, staje się miarą ludzkiej miłości” ^{[ 58 ]}.

Krzysztof Czekaj dokonując analizy prac różnych autorów, podejmujących problematykę katolickiej etyki seksualnej, wyodrębnił następujące tezy katolickiego modelu życia seksualnego:

1. „Konieczna jest oświata seksualna młodzieży w okresie dojrzewania.

2. Ani miłość, ani tkliwość, ani żadne inne względy nie mogą narzeczonym podsunąć takich środków wyrazu, które mogłyby rozpętać w nich burzę doznań cielesnych – powinni wspólnie pilnować granicy swoich zbliżeń.

3. O tym, czy ktoś jest czy nie jest fizycznie pociągający wie się dokładnie ze wzajemnych kontaktów i żadną miarą nie można tego sprawdzać tzw. próbą pożycia małżeńskiego.

4. Pożycie przedmałżeńskie jest zawsze moralnie złe, gdyż wyraża w sposób kłamliwy nie istniejącą jedność mężczyzny i kobiety.

5. Pożycie przedmałżeńskie utrudnia wykształcenie prawdziwej miłości, gdyż energia życiowa człowieka rozładowuje się w zaspokajaniu pożądania.

6. Nie wykazują zdolności do pełnienia ról męża i ojca, żony i matki, a także roli gospodarza założonego domu młodzi, którzy pozostają w ścisłej zależności od rodziców, przed ukoń­czeniem służy wojskowej, a także w trakcie studiów.

7. Małżeństwo jest jedyną instytucją, w ramach której młodzi ludzie mogą się obdarzać miłością seksualną.

8. Celem popędu nie jest dostarczenie człowiekowi przyjemnych wrażeń, tylko służba życiu i miłości (zjednoczenie kobiety i mężczyzny w celu wydania potomstwa na świat).

9. Ślub oznacza m.in. zobowiązanie do utrzymywania współżycia seksualnego wyłącznie ze współmałżonkiem. Zakazane są tzw. zdrady małżeńskie i flirty.

10. Kobieta mniej powinna pamiętać o wrażliwości własnej, a więcej o wrażliwości męża, bardziej cieszyć się jego rozkoszą, niż z niecierpliwością oczekiwać spełnienia się własnej.

11. Mężczyźnie łatwiej o satysfakcję seksualną, natomiast kobieta ma zawsze swą wielką ży­ciową szansę w macierzyństwie. Macierzyństwo jest uzupełnieniem i kontynuacją płciowego życia kobiety.

12. Rozkosz przychodzi sama tam, gdzie jest miłość, oddanie i wielkie zaufanie i kto wie czy nie jest większa i lepsza niż ta, którą 'znawcy' osiągają taką lub inną techniką dokonywania zbliżeń płciowych. Techniki te prowadzą niejednokrotnie do konfliktów i zerwania małżeństwa.

13. Tylko naturalne metody regulacji narodzin są dopuszczalne.

14. Małżeństwo ma do spełnienia dwa zasadnicze cele: służy rozmnażaniu się człowieka, wszechstronnemu rozwojowi małżonków.

15. Rodzice rozstrzygają tylko o poczęciu dziecka, ale skoro się pocznie, to musi się urodzić.

16. Nie wolno w żadnej formie czy postaci pomagać innym w przerywaniu ciąży, należy ich od tego zamiaru odwieść.

17. Dziecko nie powinno być jedynakiem” ^{[ 59 ]}.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Choroby religijne: stygmaty i opętania Święta na eksport

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (3)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word