Twórczość służb specjalnych Niemiec i Rosji

Retcliffe to pseudonim literacki Ślązaka Herrmanna Goedsche (1815-78), urodzonego w dolnośląskim Żmigrodzie. Gimnazjum we Wrocławiu ukończył jako jeden z najlepszych uczniów, jednak jego rodziców nie stać było na finansowanie mu studiów, więc podjął pracę na poczcie w wielkopolskim Strzałkowie. Od 1838 przeniósł się na placówkę w Berlinie, gdzie rozwijał karierę literacką. Początkowo pisał powieści historyczne i klechdy śląskie, pod pseudonimem Theodor Armin.

W 1848 związał się z nowopowstałą gazetą chrześcijańskich konserwatystów pruskich zwalczających demokrację — Neue Preußische Zeitung (nazwę później zmieniono na Kreuzzeitung ze względu na Krzyż Żelazny na okładce), gdzie swą karierę polityczną rozpoczynał wtedy Bismarck. W tym samym roku pod pseudonimem Willibald Piersig opublikował Tajemnice berlińskiej demokracji. W 1849 stracił pracę na poczcie, kiedy okazało się, że jako agent Preußische Geheimpolizei (na której później wzorowała się Gestapo), sfałszował listy, które doprowadziły do uwięzienia lidera demokratów, Benedicta Waldecka. W kolejnych latach podróżuje, a w 1873 osiada w Cieplicach Zdroju (Jelenia Góra), gdzie obejmuje kierownictwo uzdrowiska wojskowego i spędza ostatnie 5 lat swego życia. Tutaj powstała kontynuacja Biarritz: 5-tomowe Ku panowaniu nad światem (Um die Weltherrschaft, 1877/79, nieukończone).

Biarritz jest generalnie plagiatem wydanej w 1864 w Genewie satyry politycznej, wymierzonej w politykę Napoleona III, zatytułowanej Dialog w piekle między Machiavellim i Monteskiuszem, której autorem był francuski prawnik, Maurice Joly (1829-78). Goedsche przemienił filozofów na rabinów, a przede wszystkim dodał do Dialogu rozdział opisujący tajne zebranie rabinów na Cmentarzu w Pradze, które z kolei oparł w dużej mierze na powieści Aleksandra Dumasa (ojca) pt. Joseph Balsamo (1853). Powieść Dumasa ukazuje spisek Hrabiego Cagliostro i spółki mający na celu obalenie monarchii francuskiej; odnosiła się ona do historycznej „afery naszyjnikowej", którą uznaje się za jedną z przyczyn-katalizatorów Rewolucji Francuskiej. To ten właśnie rozdział z Biarritz stanowił clue książki i był on wielokrotnie wydawany jako odrębna publikacja zarówno w Niemczech, jak i w Polsce.

Cmentarz żydowski w Pradze — najstarszy europejski kirkut, sięgający XV w.

Ukazuje on tajne nocne zebranie rabinów, którzy na praskim kirkucie podsumowują kolejne stulecie realizacji projektu dominacji nad światem, z wykorzystaniem takich metod, jak nabywanie nieruchomości ziemskich, zamienianie rzemieślników w robotników przemysłowych, przenikanie do wyższych urzędów publicznych, kontrola prasy itd. O północy na zebraniu pojawia się Diabeł, by dołączyć własne opinie o realizacji spisku. Kabalistyczny konwentykiel kończy się wyrażeniem oczekiwania, że za kolejne sto lat będą już panami świata.

W ostatnich dekadach XIX w. miał miejsce proces budowania mitu autentyczności cmentarnego zgromadzenia. Powieści Goedsche cieszyły się dużą popularnością, ale jeszcze większą zyskały paradokumentalizowane adaptacje tej powieści agenta tajnej niemieckiej policji pruskiej. W 1872 w Rosji fragment ten opublikowano jako paradokument, pt. Przemowa rabina: Obietnica panowania nad światem. W 1887 Theodor Fritsch wykorzystał opowieść w swoim Antisemitisten-Catechismus, który następnie został rozwinięty i wydany pt. Handbuch der Judenfrage (1907). U schyłku Republiki Weimarskiej książka osiągnęła nakład 100 tys. egz. Przy końcu III Rzeszy miała już 49 wydań i 330 tys. nakładu, aczkolwiek czytały ją miliony.

Protokoły Mędrców Syjonu były ostatnim etapem tego procesu. Powstały w Paryżu w ostatnich latach XIX w., w czasie apogeum antysemickiej afery Dreyfusa. Ich autorem był działający we Francji współpracownik carskiej Ochrany, Matwiej Gołowiński ^{[ 8 ]}. Opublikowane w latach 1903-1905 nie zrobiły jednak furory. Dopiero, gdy bolszewicy obalili carat rozpoczęło się właściwe życie publikacji. Sieroty caratu rozniosły ją po całym świecie. W okresie międzywojennym rozprowadzono miliony egzemplarzy tej książki. W okresie międzywojennym NSDAP przygotowała 23 wydania Protokołów.

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (39)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto