Sposób konstruowania ogłoszeń pod konkretną osobę, określony przez Przewodniczącego RSC jako „łagodny sposób obchodzenia zasad naboru do służby cywilnej", jest niczym innym, jak znany proceder tzw. „ustawiania przetargów" w zamówieniach publicznych i ma dokładnie ten sam cel. Tylko że w przypadku zamówień publicznych proceder ten nazwany jest jednoznacznie — korupcją. Sposób rozstrzygania postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, wbrew obowiązującym regułom i wskazywanie zwycięzcy, mimo zaproponowania znacznie gorszych warunków wykonania zamówienia, też określane jest w sposób jednoznaczny — korupcja. Mechanizmy działań oraz rozstrzygnięć, a także zamierzone cele pod rządami obydwu ustaw są praktycznie jednakowe. Tymczasem w przypadku ustawy o służbie cywilnej stosuje się jakieś ekwilibrystyki pojęciowe byle nie nazwać rzeczy po imieniu.

W tej sytuacji zastanawia, dlaczego wielokrotnie poruszane kwestie dążeń do rozszerzenia obszarów jawności i przejrzystości życia publicznego budzi w wielu kręgach niezrozumiały, acz silny opór. W tym i poprzez konsekwentne pomijanie milczeniem wielu sygnałów dotyczących opisywanego obszaru naboru na wolne stanowiska pracy w służbie cywilnej.

O hipokryzję ocierają się te wypowiedzi, w których owa jawność w oficjalnie głoszonych deklaracjach zajmuje poczesne miejsce, a jednocześnie w działaniach, ściślej mówiąc zaniechaniach, pozostawia wiele obszarów z dala od światła.

Z ustawy o służbie cywilnej, mającej zapewnić transparentność w imię rzetelności, profesjonalizmu, bezstronności i apolityczności, przynajmniej w tej części administracji, pozostał jedynie transparent. Upiększany ozdobnikami kolejnych projektów nowelizacji.

Na stronach internetowych MSWiA opublikowany został tekst Strategii Antykorupcyjnej, a w nim m.in. i takie sformułowanie: "(...) W szerokim dzisiaj pojęciu korupcji mieszczą się więc następujące zjawiska występujące na styku sektora prywatnego i publicznego: przekupstwo, sprzedajność, protekcja (nepotyzm, kumoterstwo), kupczenie wpływami oraz przekroczenie uprawnień i niedopełnienie obowiązków (nadużycie stanowiska służbowego) gdy jest to związane z jakąkolwiek korzyścią majątkową lub osobistą.(...)" ^{[ 11 ]} Jak należy przypuszczać, Strategia Antykorupcyjna ma spełniać funkcję gwaranta rzetelności, profesjonalizmu, bezstronności i przejrzystości życia publicznego. W tym i funkcjonowania korpusu służby cywilnej według zasad, o jakich mowa w sformułowanych celach Strategii. Ogłoszenie o naborze do zespołów koordynujących działania antykorupcyjne, zamieszczone jeszcze przed zmianą kierownictwa urzędu, miało zapewne stanowić sygnał podejmowania prób rzeczywistego naprawiania państwa. Późniejszy rozwój wypadków starachowickich spowodował zgrzyt z głoszonymi hasłami Strategii aż skóra cierpła. Jakoś nikt nie skojarzył osób skazanych we wspomnianej sprawie z prowadzoną Strategią Antykorupcyjną, choć była ona i jest pilotowana przez kierownictwo MSWiA.

Właśnie trwa finalizacja II części owej Strategii, która wystartowała pod auspicjami poprzedniego szefa resortu, trzeba trafu, bohatera znów ciekawej historii, tym razem lubelskiej.

Pech, fatum czy może zagadkowa prawidłowość?

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Biurokracja i łapówkarstwo Oblicza korupcji

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Witold Filipowicz Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, magister administracji, studium podyplomowe integracji europejskiej. Wieloletni pracownik administracji rządowej szczebla centralnego, w tym na stanowiskach kierowniczych, specjalista z zakresu zamówień publicznych i funkcjonowania administracji. Autor szeregu publikacji, m.in. w "Dziś", Komentarze", "Forum Akademickie", "Obywatel" oraz na wielu serwisach internetowych publicystyki niezależnej, autor raportu "Służba cywilna III RP: zapomniany obszar", prezentowanego i opublikowanego na stronach Fundacji Batorego w Programie Przeciw Korupcji.  Liczba tekstów na portalu: 21  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Przekrzywiona opaska Temidy