|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Nauka » Filozofia i metodologia nauki
Poszukiwanie naturalnych źródeł i zasad moralności [2] Autor tekstu: Kazimierz i Domenika B. Turkiewicz
-
świadomy i aktywny — uczucie świadomości i wzbudzenie energetyczne organizmu,
-
nieświadomy z automatyczną aktywnością — brak świadomości i energetyczne wzbudzenie,
-
relaks,
marzenie lub marzenie senne — świadomość i brak wzbudzenia energetycznego,
— głęboki sen — brak świadomości i energetycznego wzbudzenia.
Te
stany zmieniają się cyklicznie tworząc podstawową cykliczność ludzkiego
życia. Cykle te charakteryzują się odpowiednio zróżnicowaną regularnością
oraz zmieniają się przeważnie w sposób łagodny (rozmyty) w zależności do
cyklicznych zmian dzień/noc i innych naturalnych cyklicznych procesów.
Zgodnie z naszą analizą struktury zdania warunkowego, innymi ważnymi
uczuciami oceny są uczucia wiary, wątpliwości, pewności i niepewności, które
tworzą racjonalny i efektywny mechanizm ludzkiego zachowania w niepewnych
warunkach. Z punktu psychologii innymi ważnymi rodzajami uczuć są również
uczucia potrzeb i motywacyjne. Uczucia potrzeb są podstawowymi i istotnymi
elementami albo funkcjami ludzkiego umysłu, które określają kierunki
wszystkich fizycznych i umysłowych aktywności człowieka. Dlatego analiza i selekcja uczuć potrzeb jest podstawą do tworzenia uczuć motywacyjnych, które
determinują osobowe cechy zachowania każdego człowieka. Teoretycznie możliwe
jest przewidzenie reakcji człowieka na określony bodziec, jeżeli znana jest
osobowość tego człowieka. Jednak w rzeczywistości nie jest możliwe dokładne
poznanie osobowości danej osoby, ponieważ ludzki system motywacji zawiera
ogromną liczbę elementów i ich różnych
korelacji tworząc ograniczony, ale nieprzeliczalny zbiór zmiennych i możliwości.
Te bardzo ogólne charakterystyki uczuć uwypuklają wielką naturalną
elastyczność (giętkość) ludzkiego umysłu. Wynikiem tego przyjmujemy, że
jego uniwersalną cechą jest sztywność, która określa następującą własność
systemu lub procesu: im system jest bardziej sztywny, tym jego charakterystyki
lub zachowanie trudniej zmienić, oraz odwrotnie. Ogólnie ludzki umysł może
funkcjonować w zakresie sztywności od bardzo sztywnej do bardzo miękkiej.
Podobnie indywidualne uczucia mogą funkcjonować w tym zakresie sztywności,
lecz ich funkcjonowanie może być różnorodnie bardziej zależne lub niezależne
od ogólnej sztywności ludzkiego umysłu. Przeciętna cecha sztywności to
elastyczność.
3.
Istota funkcjonowania naturalnych procesów
Kluczem
modelowania dowolnego procesu lub systemu jest relacja podmiot-przedmiot, która
jest podstawowym elementem struktury zdania warunkowego, a szczególnie zdania
oznajmującego. Relacja ta w sposób elementarny i syntetyczny odzwierciedla w ludzkim umyśle dokonywanie się zmian, które człowiek obserwuje i doświadcza.
Relacja ta zachodzi między elementami, systemami lub zjawiskami i pojawia się
jako nieograniczony zbiór relacji, które zmieniają się stopniowo od bardzo
sztywnych i niszczących poprzez elastycznych i miękkich aż do niezależnych form.
Jeżeli
założymy, że abstrakcyjne pojęcie siły 'F' jest
modelem systemu charakteryzującym się podmiotowymi cechami, które
powodują zmiany 'q' parametru 'p' innego systemu posiadającego cechy
przedmiotowe w stosunku do poprzedniego systemu, to możemy zdefiniować, że
dla ciągłego procesu, sztywność albo wytrzymałość przedmiotowego systemu
na działanie siły 'F' jest wyrażenie (pochodna) IRF=dF/dqp. Z drugiej strony wyrażenie
IRq=dqp/dF opisuje sztywność, lub stałość, lub intensywność procesu
zmian 'qp'. Kiedy sztywność systemu IRF=dF/dqp
jest odpowiednio wielka i IRq=dqp/dF jest mała, to my uważamy ten system za względnie
stały obiekt albo cząstkę. Natomiast, kiedy IRF=dF/dqp
jest odpowiednio małe i IRq=dqp/dF jest wielkie, to system jest uważany za proces
lub przepływ. W przypadku, kiedy sztywność
równa jest zeru, to siła 'F' i zmiany 'q' są od siebie niezależne.
Dodatkowo należy zaznaczyć, że parametry 'F' i 'q' reprezentują ilościowe
miary sił i zmian, oraz ogólnie sztywność może być ilorazem dwóch
dowolnych parametrów systemów i procesów.
Następną ważną ekstensywną cechą relacji
podmiot-przedmiot jest energia (aktywność). Elementarny i syntetyczny model
tej własności to wyrażenie dE=dW=dFdq, gdzie parametry 'F' i 'q' są
elementami przestrzeni jednowymiarowej wyznaczonej przez liczby rzeczywiste. Przykładowo, w ekonomii ważnymi energiami są zysk i straty. Te matematyczne opisy relacji
podmiot-przedmiot są podstawami w rozwiniętych modelach nauk ścisłych.
Natomiast jest ewidentnym, że wszystkie nauki bez wyjątku używają relacji
podmiot-przedmiot w jej naturalnej formie.
Szczególnym rozwinięciem relacji
podmiot-przedmiot jest pojęcie 'pole sił', które jest tworzone przez
przynajmniej dwa zróżnicowane bieguny. Ekonomia jest bardzo ważnym społecznym
polem sił, bez którego społeczeństwo nie może istnieć. Najbogatsze i najbiedniejsze klasy społeczne tworzą jego dwa bieguny. Bardzo ważnym
parametrem każdego pola sił jest różnica między jego biegunami, która
determinuje jego siłę. W ekonomii różnica między najbogatszymi i najbiedniejszymi warstwami społecznymi determinuje siłę ekonomii oraz społeczną
siłę pieniędzy. Im większa jest ta dysproporcja, tym siła ekonomii i natężenia
społecznych procesów są większe, oraz odwrotnie, lecz zarówno przesadnie duża,
jak i mała intensywność procesów społecznych prowadzi do zniszczenia społeczeństwa.
Następne syntetyczne podejście do modelowania
relacji podmiot-przedmiot prowadzi do wniosku, że wzrost jest najbardziej
podstawowym i syntetycznym ruchem
(zmianą) każdego systemu, procesu lub obiektu, ponieważ ich każdy ruch można
zredukować do wzrostu jednego lub wielu ich parametrów. Rozumiemy, że wzrost
jest zwiększeniem i/lub zmniejszeniem wartości danego parametru. Dlatego, pojęcie
wzrost jest „chyba uszczegółowieniem a nie uogólnieniem" pojęć
'ruch' i 'zmiana'. Pojęcie wzrostu jest kluczowym pojęciem we współczesnych
społeczeństwach, ponieważ odzwierciedla bardzo powszechną i ważną motywację
współczesnych ludzi. Ponieważ wzrost syntetyzuje wszystkie istniejące procesy w przyrodzie, dlatego może on być użyty do analizy wszystkich procesów bez
wyjątku. Jest ewidentnym, że istnieją następujące rodzaje wzrostu:
1.
monotoniczne
zwiększanie lub zmniejszanie,
2.
przemienne
periodycznie zwiększanie i zmniejszanie, które nazywamy cyklicznym wzrostem, i który może być regularny lub nieregularny.
Ta klasyfikacja koreluje z teorią sterowania, która wyróżnia
monotoniczne zbieżne i rozbieżne oraz cykliczne zbieżne i rozbieżne
sterowanie.
Ponieważ wszystkie systemy i procesy posiadają otoczenie, dlatego nawet
najmniejszy pozytywny wzrost (zwiększenie) musi posiadać odpowiednio zrównoważony
negatywny wzrost (zmniejszenie) w otoczeniu i/lub systemie. Dlatego procesy zwiększania
wymuszają lub stymulują procesy zmniejszania, a procesy zmniejszania pozwalają
na rozwijanie się procesów zwiększania. Jednak, zawsze nieograniczony każdy
monotoniczny ciągły proces prowadzi do zniszczenia systemu i procesu.
Logiczne rozwinięcie prezentowanych elementarnych charakterystyk
funkcjonowania systemów i procesów w aspekcie wzrostu prowadzi do następujących
wniosków: Po pierwsze, zniszczenie otoczenia dowolnego systemu staje się bezpośrednią
lub pośrednią przyczyną zniszczenia systemu, o ile system odpowiednio wcześniej
nie przemieści się do innego otoczenia. W przeciwieństwie do tego zniszczenie
jednego lub kilka systemów należących do pewnego otoczenia nie powoduje
zniszczenia tego otoczenia. Po drugie, otoczenie każdego systemu jest
odpowiednio większe od systemu, i dlatego posiada większe zdolności i możliwości
zorganizowania większej siły 'F' i/lub oporów
niż każdy system należący do niego.
Rys.1.Illustracja podstawowych relacji pomiędzy cyklicznymi i monotonicznymi procesami
Ponieważ
zmiany w przyrodzie są nieustające, to systemy w celu wydłużenia czasu swego
istnienia muszą odpowiednio dopasować wartości swych parametrów zgodnie do
wszystkich ograniczeń występujących w ich otoczeniu. To jest tylko możliwe
poprzez dokonywanie zmiany poprzez odpowiednie zwiększanie i zmniejszanie
wzrostu ich parametrów. Ten proces zmian nazywamy procesem cyklicznym. W kontekście
fizykalnym, organizacja cyklicznych procesów wydłużająca tożsamość i egzystencję systemów ma na celu konserwację energii (utrzymanie aktywności
systemów na pewnym stałym poziomie, albo w ograniczonym przedziale). W przyrodzie, długo istniejące zjawiska funkcjonują na bazie cyklicznych procesów.
Społeczne procesy są również cyklicznymi, ponieważ są one ukształtowane
jako element względnie długo-trwałego zjawiska życia na Ziemi. Idealne
cykliczne procesy konserwujące energię są harmonicznymi procesami, w których
opór przeciwko przepływowi energii w obu kierunkach jest równy zeru.
Popularnie, są one modelowane przez następujące różniczkowe równanie
drugiego rzędu Ld˛f(t)/dt˛+f(t)=0.
Ponieważ
społeczne systemy charakteryzują się zarówno monotonicznymi, jak i cyklicznymi procesami, dlatego Rys. 1. prezentuje podstawowe relacje między
tymi dwoma rodzajami procesów. Cykliczna funkcja P=P(t) może reprezentować
wybrany parametr jakiegoś społecznego procesu, jak na przykład poziom aktywności w społeczeństwie, która może być nazwana agresywnością. Ograniczenia L1 i L2 determinują ewolucyjny sposób realizacji procesu P=P(t). Jeżeli proces
ten określa główny parametr systemu i jeżeli przesadny proces
monotonicznego wzrostu zmniejsza poziom aktywności poniżej L1, to system będzie
tracił swoją tożsamość i dążyć będzie do swego zniszczenia, ponieważ
aktywność jego jest przesadnie mała. W celu zapobieżenia temu system
potrzebuje gwałtownego wzrostu aktywności. Z drugiej strony, kiedy w jakimś
cyklu proces P=P(t) rozwinie przesadnie monotoniczny wzrost aktywności powyżej
L2, to to uaktywnia elementy systemu i jego otoczenia, co prowadzi do gwałtownego
zniszczenia systemu.
4.
Źródła i zasady moralności
Zaprezentowane w skrócie ważne
uczucia, ich funkcje w życiu człowieka oraz syntetyczne modele funkcjonowania
procesów w przyrodzie prowadzą do wyselekcjonowania następujących
podstawowych czynników najbardziej wpływowych na zachowanie się człowieka i kształtowanie się systemów moralnych:
1. różnica między
biegunami najbardziej ważnych społecznych pól sił determinująca siłę społecznego
systemu i intensywność (agresywności) społecznych procesów;
1 2 3 4 5 Dalej..
« Filozofia i metodologia nauki (Publikacja: 14-08-2004 Ostatnia zmiana: 15-09-2004)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 3560 |
|